-
1 interrogo
inter-rŏgo, āvi, ātum, 1, v. a., to ask, question, inquire, interrogate (syn.: percontor, sciscitor; class.).I.In gen.:II.hoc quod te interrogo, responde,
Plaut. Merc. 1, 2, 70:pusionem quendam interrogat Socrates quaedam,
Cic. Tusc. 1, 34, 57:aliquem de aliqua re,
id. Part. 1, 2; id. Vatin. 5, 13:interrogas me, num,
id. Cat. 1, 5, 13.— Pass.: tunc sententiae interrogari coeptae, judgments or votes to be taken; esp., in the Senate:interrogare sententias,
Suet. Caes. 21 fin.; Liv. 45, 25:ad haec, quae interrogatus es, responde,
id. 8, 32:testimonium interrogatus miles,
Suet. Tib. 71:illa interrogavit illam: Qui scis? etc.,
Plaut. Ep. 2, 2, 65:Clodius interrogabat suos, quis esset, qui, etc.,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Suet. Vesp. 23; id. Aug. 54:illud interrogo,
I put this question, Liv. 8, 32:nil plus interrogo,
I have no more to ask, Juv. 10, 72.—In partic.A.To interrogate judicially, to examine; to go to law with, bring an action against, sue:B.testes in reos,
Plin. Ep. 1, 5:bene testem,
to cross-question a witness in such a manner as to make him contradict himself, Cic. Fl. 10, 22:legibus interrogari,
Liv. 38, 50; 45, 47, 3:quis me umquam ulla lege interrogavit?
Cic. Dom. 29, 77:consules legibus ambitūs interrogati,
Sall. C. 18, 2; 31, 4:pepigerat Pallas, ne cujus facti in praeteritum interrogaretur,
Tac. A. 13, 14:damnatus Priscus repetundarum, Bithynis interrogantibus,
id. ib. 14, 46; 16, 21; Vell. 2, 13, 2. —To argue, reason syllogistically:C.Posidonius sic interrogandum ait: Quae neque magnitudinem animo dant, nec securitatem, non sunt bona: divitiae nihil horum faciunt: ergo non sunt bona,
Sen. Ep. 87, 31.—In gram.:III.interrogandi casus,
the genitive, Gell. 20, 6, 8; Nigid. ap. Gell. 13, 25, 3.—Trop.: si versum pangis, etc., aurem tuam interroga, quo quid loco conveniat dicere, consult, Prob. Val. ap. Gell. 13, 21, 1 sq. — Hence, interrŏganter, adv., interrogatively (eccl. Lat.), Aug. in Job, 34. -
2 interrogo
inter-rogo, āvī, ātum, āre1) спрашивать (aliquem aliquid и de aliquā re C); запрашиватьi. aliquem sententiam Su etc. — запрашивать кого-л. о его мненииi. aut interrogari C — задавать вопросы или давать ответы2) допрашивать, опрашивать (testes C etc.)3)i. aliquem legibus ambitus Sl — предавать кого-л. суду на основании законов о подкупеб) обвинять (i. aliquem facti alicujus T)4) лог. делать вывод, умозаключение Sen
См. также в других словарях:
ANTESTARI — quid sit, docet Acron in Hor atii Serm. l. 1. Sat. 9. v. 75. Denuntiantes litem antestatos habebant, quibus praesentibus conveniebat, ut aurem illis tertio vellerent. Solebant enim testium aures tenere, et ita dicere: Memento, quod tu mihi in… … Hofmann J. Lexicon universale
TIMON — I. TIMON Apolloniates, seu Nicenus Philosophus, qui apud Chalcedonem philosophiam et oratoriam exercuit, carus Ptolelemaeo Philadelpho. Scripsit Tragoedias, Comoedias, et Satyras. Ammarulentus et mordas fuit, Sillorum, i. e. dicacitatum scriptor … Hofmann J. Lexicon universale